Τι γιορτάζουμε στις 8 Μάρτη?

Το γεγονός πίσω από την 8 Μάρτη

8 Μάρτη 1857: χιλιάδες κλωστοϋφαντουργίνες των εργοστασίων της Ν. Υόρκης, οι οποίες εργάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες, συχνά μαζί με τα μικρά παιδιά τους, πάνω από 12 ώρες το εικοσιτετράωρο, ακόμα και τις Κυριακές, για ένα πενιχρό μεροκάματο, απεργούν, βγαίνουν στους δρόμους, διαδηλώνουν, διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και ίσες αμοιβές με τους άντρες. Ακολούθησε συμπλοκή με τις κατασταλτικές δυνάμεις.

Τα επόμενα χρόνια

8 Μάρτη 1909: χιλιάδες γυναίκες, κυρίως εργάτριες, εις μνήμην της πρώτης εξέγερσης, διαδηλώνουν και πάλι στη Νέα Υόρκη διεκδικώντας «Ψωμί και τριαντάφυλλα»: καλύτερους μισθούς και ποιότητα ζωής.

1910: στη Β` Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών στην Κοπεγχάγη, η Κλάρα Τσέτκιν και κάποιες άλλες σύνεδροι προτείνουν να γιορτάζεται η μέρα αυτή ως Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Γυναικείων Αγώνων και να καθιερωθεί ως «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας»

8 Μάρτη 1911: εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες (μαζί τους και άντρες) συμμετέχουν σε διαδηλώσεις σε ευρωπαϊκές χώρες, (Αυστρία, Δανία, Γερμανία, Ελβετία …) διεκδικώντας τα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία και γενικότερα.

1913, 1914 … και τα επόμενα χρόνια ακολουθούν διαδηλώσεις σε ανατολικές και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις

8 Μάρτη 1917: οι Ρωσίδες εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας διαδήλωσαν στην Πετρούπολη, εις μνήμην και εφεξής καθιερώθηκε ως εθνική αργία στη Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια σε όλες τις χώρες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών

Η καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας

Μόλις το 1977, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιερώνει την 8 Μάρτη ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και μέχρι σήμερα θεωρείται ως μία από τις πιο δημοφιλείς, μετά την Παγκόσμια Ημέρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (10 Δεκεμβρίου).

Τι συμβαίνει σήμερα?

2023: 166 χρόνια μετά το 1857 και 46 χρόνια από το 1977,

Ο αγώνας των γυναικών θα συνεχίσει όσο εξακολουθούν να υφίστανται …

• Σεξουαλική παρενόχληση ή άλλη προσβολή λόγω φύλου στο δημόσιο και ιδιωτικό χώρο, στη δουλειά, στο δρόμο, στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης κ.ο.κ ενημερώσου
• Κάθε μορφής βία και κακοποίηση, ή/και δολοφονίες λόγω φύλου / γυναικοκτονίες από οικείο τους, κυρίως, πρόσωπο (π.χ. νυν ή πρώην σύντροφο/ σύζυγο, φίλο/γνωστό, συγγενή ) ή/και άγνωστο ενημερώσου
• Μεγαλύτερη φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό συγκριτικά με τους άνδρες ενημερώσου
• Παρεμπόδιση, εξαναγκασμό, έλλειψη σεβασμού στα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά τους δικαιώματα και έλλειψη κοινής ευθύνης (με τον σύντροφό τους) για την σεξουαλική και αναπαραγωγική τους υγεία ενημερώσου

Ο αγώνας των γυναικών θα συνεχίσει όσο εξακολουθεί να υπάρχει  …

• Επιφόρτιση σχεδόν εξ ολοκλήρου με τη φροντίδα της οικογένειας και μελών της (παιδιά, ηλικιωμένα άτομα κ.λπ) ενημερώσου
• Ανισότητα στην αξιοποίηση των γνωστικών τους ικανοτήτων, του υψηλότερου (σε σχέση με τους άντρες) εκπαιδευτικού τους επιπέδου ενημερώσου
• Ανισότητα στις αμοιβές για ίδια και ίση εργασία με τους άνδρες (στον ιδιωτικό τομέα) ενημερώσου
• Ανισότητα στις θέσεις ευθύνης, παρά τα προσόντα που κατέχουν ενημερώσου
• Υποεκπροσώπηση στην πολιτική ζωή και στα ανώτερα πολιτειακά όργανα, παρά το γεγονός ότι αποτελούν το 51,3% του πληθυσμού της χώρας (σύμφωνα με την απογραφή του 2021) και ψηφίζουν συνολικά από το 1952 ενημερώσου

Ο αγώνας των γυναικών θα συνεχίσει, όσο εξακολουθεί να μην υπάρχει η ουσιαστική Ισότητα των Φύλων, παρά το ισχύον συνταγματικό και θεσμικό πλαίσιο  ενημερώσου

Για να μην επιστρέψουμε στο «σημείο μηδέν», οι γυναίκες διεκδικούμε :

• Μηδενική ανοχή στη βία κατά των γυναικών
• Μηδενική ανοχή στις γυναικοκτονίες
• Να αναγνωριστεί η γυναικοκτονία ως αυτοτελές ποινικό αδίκημα
• Γυναίκες στην ηγεσία, ισόρροπη συμμέτοχή σε όλα τα κέντρα που λαμβάνονται οι αποφάσεις
• Πραγματική ισοτιμία, ισότιμη συμμετοχή στην διαμόρφωση του παγκόσμιου κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού γίγνεσθαι
• Να εξαλειφθεί η υπο-εκπροσώπηση των γυναικών στο δημόσιο βίο, στις θέσεις ισχύος και στα κέντρα λήψεις αποφάσεων
• Να εξασφαλισθεί η μισθολογική ισότητα στον ιδιωτικό τομέα
• Να παταχθεί η αδήλωτη εργασία, το συνταξιοδοτικό χάσμα
• Να υπάρξει δυνατότητα εξισορρόπησης προσωπικής, κοινωνικής, οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής
• Να αντιληφθούμε την σημασία της Φροντίδας που παρέχουν οι γυναίκες οι οποίες αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο βάρος της φροντίδας των μελών της οικογένειας (μη αμειβόμενη εργασία στο σπίτι)
• Να εξαλειφθεί το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής»