Ημερολόγιο
Η εμπειρία μου με τη συναισθηματική κακοποίηση και όσα έμαθα
Μια από τις πιο ύπουλες μορφές κακοποίησης είναι η συναισθηματική. Στις σύγχρονες σχέσεις είναι δύσκολο κανείς να καταλάβει πότε πρόκειται για συναισθηματική κακοποίηση, και πότε για καυγάδες. Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσω να διακρίνω τις διαφορές ανάμεσα στα δύο. Ελπίζω με αυτό τον τρόπο, η αναγνώστρια του συγκεκριμένου άρθρου να καταφέρει να διακρίνει τις διαφορές και να καταλάβει ποιες σχέσεις την εξυπηρετούν, ενώ ποιες όχι. Ας μην ξεχνάμε ότι η συναισθηματική κακοποίηση πρέπει να παίρνεται εξίσου στα σοβαρά με την σωματική. Τα τραύματα που μένουν μέσα σε έναν άνθρωπο δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αστείο. Στην Ευρώπη, μία στις τρεις γυναίκες έχει υποστεί ένα είδος κακοποίησης (σωματική/ σεξουαλική/ ψυχολογική). Στην Ιαπωνία το 43.9% των γυναικών είχε δηλώσει πως είχε βιώσει κάποιου είδους κακοποίηση.
- Υποτίμηση και ταπείνωση
Πρόκειται για σχόλια τα οποία μειώνουν την αξία κάποιου. Αυτό που διαχωρίζει την συναισθηματική κακοποίηση από τον καυγά είναι ότι δεν χρειάζεται να λέγονται καν δυνατά, λέγονται ακόμη και ήσυχα και σε όμορφες στιγμές.
- Απειλές
Δηλώσεις όπως, «θα σε αφήσω», οι οποίες έχουν στόχο να προκαλέσουν φόβο και έλεγχο, όχι απλά να σε μειώσουν.
- Ενοχοποίηση
Όταν ρίχνει την ευθύνη των καυγάδων αποκλειστικά σε εσένα. Δεν σε προσβάλλει ευθέως, όπως θα έκανε στον καυγά, αλλά μεταθέτει το φταίξιμο δημιουργώντας μονίμως ενοχή.
- Έλεγχος ή χειραγώγηση
Εδώ υπάρχει πίεση ή εκφοβισμός να γίνει το δικό του/της. Δεν πρόκειται μόνο για λόγια που πληγώνουν, αλλά είναι η μέθοδος για να καθοριστεί η συμπεριφορά του άλλου.
Ως άτομο το οποίο έχει βιώσει συναισθηματική κακοποίηση, μπορώ να πω ότι δεν αξίζει σε καμία μας κάτι τέτοιο. Πρέπει λοιπόν να βρούμε μέσα μας την δύναμη και όσο γίνεται να «σπρώχνουμε» τον εαυτό μας, διότι αξίζουμε κάτι καλύτερο. Κανένας δεν μας χρωστάει και ούτε πρόκειται να μας δώσει καλύτερη ζωή. Εμείς οφείλουμε να την δώσουμε στον εαυτό μας. Δεν θα πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε αυτό. Οι «σωτήρες» που βλέπουμε στις ρομαντικές ταινίες δεν υπάρχουν.
Μια γυναίκα μπορεί να δέχεται την κακοποίηση για αρκετούς λόγους. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι ένας από αυτούς, και το αίσθημα ότι το «αξίζω». Το άτομο μπορεί να έχει μεγαλώσει σε κακοποιητικό περιβάλλον και να είναι το μόνο είδος σχέσης που γνωρίζει. Οι κοινωνικοί ρόλοι επίσης παίζουν μεγάλο ρόλο. Η κοινωνία περιμένει από την γυναίκα να είναι υπομονετική και να δέχεται τα πάντα. Όταν όμως συμβαίνουν γυναικοκτονίες οι ίδιοι άνθρωποι τολμούν και ρωτάνε «Μα γιατί δεν τον άφησε;». Η απάντηση είναι ότι δεν ζούμε σε κοινωνία που υπερασπίζεται τα θύματα. Ακόμη και θύμα να είσαι, από την στιγμή που είσαι γυναίκα, φταις. Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις αυτό. Τα οικογενειακά πρότυπα, επίσης, έχουν σημασία. Και το χειρότερο είναι ότι οι σχέσεις αυτές χαρακτηρίζονται από σταδιακή χειραγώγηση.
Συνοψίζοντας, μια γυναίκα συναισθηματικά κακοποιημένη αντιμετωπίζεται ως αστείο από την κοινωνία. Οφείλουμε εμείς όμως, εν έτει 2025, να προσπαθήσουμε να αγκαλιάσουμε τα κακοποιημένα άτομα και να γίνουμε εμείς το καταφύγιο το οποίο ψάχνουν. Να γίνουμε εμείς ο λόγος για τον οποίο θέλουν να ξεφύγουν. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ακούσεις ένα άτομο να σου λέει για σχέσεις με τα χαρακτηριστικά τα οποία ανέλυσα παραπάνω μην το πάρεις σαν relationship drama, πρόκειται για κακοποίηση.
Φωτεινή Τζουβελέκη
« Ονομάζομαι Φωτεινή Τζουβελέκη και είμαι είκοσι ετών. Είμαι φοιτήτρια Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει να ασχολούμαι με τη γραφή. Έχω συμπεριληφθεί σε τρεις ποιητικές ανθολογίες.»
Η Χ.Ε.Ν. Ελλάδος, δεν ευθύνεται για οιαδήποτε άποψη εκφραστεί και φιλοξενηθεί από το feminalab.gr, από φυσικό πρόσωπο, εταιρεία, οργανισμό. Οι απόψεις αυτές βαραίνουν και ευθύνουν αποκλειστικά το φορέα που τις εκφράζει και δεν υιοθετούνται από τη ΧΕΝ Ελλάδος.